Vorig weekend was ik nog eens op één van mijn favoriete Brusselse plekjes: de Abdij van Ter Kameren in Elsene. Een plek vol herinneringen, want als kind woonde ik hier vlakbij. Tussen deze bomen zigzagde ik met mijn fietsje...
Met mijn ouders en zus maakte ik hier vaak een avondwandelingetje, en tijdens mijn universiteitsjaren kwam ik er regelmatig zitten studeren. Deze plek, waar in de 13de eeuw een abdij werd gesticht, straalt rust en sereniteit uit. Vandaag is er geen religieuze orde meer in de gebouwen gehuisvest, maar o.a. een bekende Franstalige kunstschool.
Ik heb vooral een zwak voor de Franse tuinen, die in de 18de eeuw werden aangelegd. Via een reeks trappen klim je naar boven richting Louizalaan.
Onderweg kom je op verschillende "terrassen" terecht, met elk een eigen karakter en uitzicht.
Als kind vond ik het leuk om de hellingen tussenin te beklimmen, en vandaag ontdekt mijn zoon dit plezier.
Het bovenste terras bezit een fonteintje, dat deze keer spijtig genoeg droog stond.
Hoe hoger je klimt, hoe luider het geruis van de auto's wel wordt. Een vreemd contrast, tegelijk typisch voor Brussel. Bovendien kijk je aan de ene kant uit op de spitse toren van de 14de-eeuwse kerk...
... terwijl je, als je je hoofd draait, dit kantoorgebouw uit de jaren '70 ziet.
Eenmaal boven kom je uit op de Louizalaan, één van Brussels sjieke maar drukbereden lanen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten