In de sporen van Harry Martinson

Eens een ander onderwerp voor een tekening (met collage-techniek), dit portret van de Zweedse schrijver Harry Martinson (1904-1978), omringd door zijn poëtische universum:

Als ik niet aan mijn tekentafel zit ben of voor de school werk waar ik Nederlandse les geef aan volwassenen, vind je mij regelmatig verscholen tussen woordenboeken en dichtbundels. Momenteel leg ik samen met collega Anna Rottier de laatste loodjes aan de vertaling van de Zweedse dichtcyclus "Aniara", in 1956 geschreven door Nobelprijswinnaar Harry Martinson. Als alles goed gaat, verschijnt het boek in het voorjaar bij uitgeverij De Wilde Aardbeien in Groningen. 

Van dezelfde schrijver, in Zweden een erg bekende naam, vertaalde ikzelf alweer een hele poos geleden een bloemlezing met gedichten getiteld "Strandgeruis", in 2006 verschenen bij Uitgeverij P in Leuven.

Eind augustus hadden mijn collega en ik het voorrecht om met een verblijfsbeurs van de Zweedse gemeente Olofström een tiental dagen aan onze vertaling te werken op een wel erg bijzondere plek. In het gehucht Alltidhult bij Olofström, verscholen tussen de bossen en meren van de provincie Blekinge, vind je een oud schooltje waar Harry Martinson zelf nog als kind heenging. Het gebouwtje heeft twee ingangen, waarvan er een leidt naar het klaslokaal, en de andere naar de woning van de leraar. 

Anna en ik namen onze intrek in het huisje van de leraar, dat mooi is gerenoveerd en tot ons plezier zelfs gordijntjes bleek te hebben met citaten van de schrijver die we aan het vertalen zijn.

De omringende natuur, het landschap waar de schrijver opgroeide, is wondermooi met ruige stukken bos, weides en een kabbelend riviertje dat twee meren met elkaar verbindt.

Harry Martinson ging graag naar het schooltje te Alltidhult en schreef er zelfs een gedicht over. Zoals je kan nalezen in zijn autobiografische roman "Nässlorna blomma" (te vertalen als "De netels bloeien") had hij minder prettige herinneringen aan de boerderij Tollene die even verderop ligt. De schrijver verloor al erg jong zijn vader, waarna zijn moeder het gezin van zes kinderen achterliet om naar Amerika uit te wijken. Zoals dat ging in die tijd te Zweden, werden Harry en zijn zusjes ondergebracht in verschillende boerderijen, waaronder Tollene, waar ze als goedkope arbeidskracht werden gebruikt. Mijn collega Anna en ik mochten even binnen gluren in de mooie boerderij, toen we er voor een kop thee werden uitgenodigd door een vertegenwoordigster van de vereniging die ons de beurs schonk.

Kortom: een inspirerende omgeving voor wie met de literatuur van deze schrijver bezig is! In een volgend blogbericht vertel ik nog iets meer over het werk dat we aan het vertalen zijn.