Bijna

De herfstbladeren liggen er nog, maar de lente laat zich voelen in het Brusselse Josafatpark...

 

Schuim en zand

Weekendje Zeeland. De zee schuimt heerlijk.

Het stormweer van zaterdag heeft al het zand richting duinen geblazen...

Een armband die warm houdt

Geïnspireerd door het prachtige handwerk van de Zweedse Lina Holm, ging ik nog eens aan het borduren. Ik wilde graag een armband maken in dit genre:

Zo verfijnd is de mijne jammer genoeg niet geworden, maar 't is toch al iets:

Zo'n vilten armband is bovendien lekker warm in de winter, dus dat is mooi meegenomen!

Droominterieurtjes te Skansen

Het is jullie wellicht al opgevallen: ik verlang naar Zweden. En dan blader ik graag nog eens door mijn foto's van vroegere reizen. Deze blog is een prima middel om ze eens te ordenen per thema!

Ik heb een zwak voor de traditonele Zweedse interieurs. Wat dat betreft is het openluchtmuseum Skansen te Stockholm een echt paradijs. Dit eerste openluchtmuseum ter wereld werd aan het eind van de 19de eeuw opgericht, met de bedoeling het leven in Zweden uit te beelden door de geschiedenis heen. Verschillende bevolkingsklassen, eeuwen en streken in Zweden passeren de revue. De gebouwen die je van binnen- en van buitenuit kan bezichtigen (vaak worden binnenin kunstambachten of oude gebruiken gedemonstreerd, je kan ook altijd uitleg vragen aan de "bewoners" in aangepaste klederdracht), werden op verschillende plekken in het land voorzichtig afgebroken en tot in de details weer opgebouwd op het Stockholmse eiland Djurgården.

Hier vind je een greep uit mijn foto's van ons laatste bezoek, een jaar of vijf geleden. Jammer genoeg kan ik me niet altijd meer goed herinneren wat wát is en uit welke periode, maar op zich zijn deze huisjes en kamers al een lust voor het oog...

 

 

 

  

Blokjesketting

De fimo werd nog eens uitgehaald...

Knoopjesbroche

Heb me nog een laten inspireren door een ontwerpje uit mijn Zweedse boek Brodera på ylle!.

Met een paar mooie glimmende knoopjes maakte ik deze broche:

Mooie oortjes

Nog wat nieuwe oorbellen gemaakt met kralen van koraal, turkoois, glas en touw.

Leven-Dood-Leven

Een beetje in dezelfde stijl als het fresco in de kinderbibliotheek van Stockholm (zie vorig bericht), zijn de fresco's die we tijdens dezelfde reis aantroffen in één van de kapellen van Skogskyrkogården (het "Woudkerkhof") even buiten Stockholm. Over dit kerkhof, dat in 1920 werd ingewijd en is ontworpen door Gunnar Asplund en Sigurd Lewerentz, valt enorm veel te vertellen - het is UNESCO-werelderfgoed! -, maar ik wil me hier even beperken tot de kapellen bij het crematorium, die we op de dag van ons bezoek tot onze grote vreugde open aantroffen.

De drie kapellen met de namen Trons, Hoppets en Heliga Korsets Kapell (de "Kapellen van het Vertrouwen, de Hoop en het Heilige Kruis") werden in de jaren '30 gebouwd, en doen vooral langs de buitenkant bijzonder modern aan. Een pad langs een enorm granieten kruis voert je erheen.

De grootste kapel, die van het Heilige Kruis, biedt zicht op Almhöjden, een soort meditatieheuvel met een groepje bomen, ontworpen door Sigurd Lewerentz.

De kapellen zelf zijn het werk van de grote Zweedse architect Gunnar Asplund. Voordat je ze betreedt, trekt de beeldengroep "Uppståndelsen" ("De herrijzenis") van John Lundqvist de aandacht:

Deze deuren met bronzen reliëfs leiden je vervolgens naar binnen:

Het meest was ik onder de indruk door de grootste van de drie kapellen, die van het Heilige Kruis. Hier zijn we echt een hele poos op Asplunds mooie banken blijven zitten.

De lichte ruimte had voor mij iets troostrijks, niet in het minst door de grote fresco's Liv-Död-Liv (Leven-Dood-Leven) van Sven Erixson. Opvallend was dat deze afbeeldingen, hoewel ingebed in een religieuze ruimte, heel werelds aandeden. De dood wordt erin voorgesteld als een verre reis. In het middelste fresco zie je een aantal mensen toekijken hoe een schip aan de horizon verdwijnt, samen met de ondergaande zon. 

Aan weerszijden van deze afscheidsscène zie je taferelen uit het leven, waarbij verschillende seizoenen de revue passeren.

Hoewel de tekeningen wat naïef aandoen, soms zelfs een beetje stuntelig, wist het geheel me erg te ontroeren.

De kapel van de Hoop is versierd met marmeren mozaïeken van ene Otte Sköld:

Bijzonder zijn ook de wachtruimtes die Gunnar Asplund tussen de verschillende kapellen voorzag, met rustgevende houten wanden, prachtige vloeren en meubilair.

Alle details zijn mooi, tot de klinken en wandklokken toe...

De bedenker van al dit moois, Gunnar Asplund, overleed in 1940. Zijn urn wordt bewaard in de Kapel van het Vertrouwen. 

Hier zie je de verschillende kapellen nog eens vanop afstand: