Leven-Dood-Leven

Een beetje in dezelfde stijl als het fresco in de kinderbibliotheek van Stockholm (zie vorig bericht), zijn de fresco's die we tijdens dezelfde reis aantroffen in één van de kapellen van Skogskyrkogården (het "Woudkerkhof") even buiten Stockholm. Over dit kerkhof, dat in 1920 werd ingewijd en is ontworpen door Gunnar Asplund en Sigurd Lewerentz, valt enorm veel te vertellen - het is UNESCO-werelderfgoed! -, maar ik wil me hier even beperken tot de kapellen bij het crematorium, die we op de dag van ons bezoek tot onze grote vreugde open aantroffen.

De drie kapellen met de namen Trons, Hoppets en Heliga Korsets Kapell (de "Kapellen van het Vertrouwen, de Hoop en het Heilige Kruis") werden in de jaren '30 gebouwd, en doen vooral langs de buitenkant bijzonder modern aan. Een pad langs een enorm granieten kruis voert je erheen.

De grootste kapel, die van het Heilige Kruis, biedt zicht op Almhöjden, een soort meditatieheuvel met een groepje bomen, ontworpen door Sigurd Lewerentz.

De kapellen zelf zijn het werk van de grote Zweedse architect Gunnar Asplund. Voordat je ze betreedt, trekt de beeldengroep "Uppståndelsen" ("De herrijzenis") van John Lundqvist de aandacht:

Deze deuren met bronzen reliëfs leiden je vervolgens naar binnen:

Het meest was ik onder de indruk door de grootste van de drie kapellen, die van het Heilige Kruis. Hier zijn we echt een hele poos op Asplunds mooie banken blijven zitten.

De lichte ruimte had voor mij iets troostrijks, niet in het minst door de grote fresco's Liv-Död-Liv (Leven-Dood-Leven) van Sven Erixson. Opvallend was dat deze afbeeldingen, hoewel ingebed in een religieuze ruimte, heel werelds aandeden. De dood wordt erin voorgesteld als een verre reis. In het middelste fresco zie je een aantal mensen toekijken hoe een schip aan de horizon verdwijnt, samen met de ondergaande zon. 

Aan weerszijden van deze afscheidsscène zie je taferelen uit het leven, waarbij verschillende seizoenen de revue passeren.

Hoewel de tekeningen wat naïef aandoen, soms zelfs een beetje stuntelig, wist het geheel me erg te ontroeren.

De kapel van de Hoop is versierd met marmeren mozaïeken van ene Otte Sköld:

Bijzonder zijn ook de wachtruimtes die Gunnar Asplund tussen de verschillende kapellen voorzag, met rustgevende houten wanden, prachtige vloeren en meubilair.

Alle details zijn mooi, tot de klinken en wandklokken toe...

De bedenker van al dit moois, Gunnar Asplund, overleed in 1940. Zijn urn wordt bewaard in de Kapel van het Vertrouwen. 

Hier zie je de verschillende kapellen nog eens vanop afstand: